Aktivna imaginacija

sl.aktivna imaginacija

                  Psihologija

     Aktivna imaginacija - iz pera, Ane Bojanović

   Osnovno polazište za aktivnu imaginaciju je činjenica da je nesvesno ogromna i neistražena oblast i da postoji neizvesno, autonomno u odnosu na čoveka, skoro kao zasebni entitet, ego bi hteo da bude kormilar, da upravlja svim dešavanjima i uspostavi kontrolu već prema svojoj volji, ali mora dostojanstveno da prizna poraz pred nesvesnim. U kakvom će odnosu (prijateljskom ili antagonističkom) ego biti sa nesvesnim zavisi od mogućnosti njegove simbolizacije, veštine njegovog prevođenja u slike, a koja je na svakom pojedincu. Upravo zbog toga aktivna imaginacija je veoma važan alat samoaktuelizacije koja ima, kako bi Maslov rekao, transpersonalni karakter.
   Sredstva aktivne imaginacije su: vizualizacija ( prevođenje nesvesnog u slike ), bilo putem snova, slikarstva, vajarstva, grnčarstva, ili drugih vrsta manuelnog zanatskog stvaralaštva.
   Zatim automatsko pisanje ( u pitanju je pripovedački postupak - tehnike koju su koristili mnogi pisci avangarde 20.veka - nazvavši je tokom svesti ( Stream of  Consciousness, kao što su Virdžinija Vulf,  Džejms Džojs,  Henri Džejms,  Dejvid Lodž,  Vilijam Fokner,  Marsel Prust i dr.
   Tehnika automatskog pisanja se svodi na prevođenje spontanih mentalnih slika u tekst, bez moralne ili formalne, umetničke, cenzure, što je najzad dovelo do prevazilaženja konvencionalnih jezičkih kalupa - npr. zanemarivanje interpukcije - i formi stvaranja novog, tzv. zaumnog jezika ( što je termin koji je skovao naš avangardni pisac, Ljubomir Micić ), u aktivnu imaginaciju spada i vantekstualna umetnička aktivnost kao što je ples, pa čak i seksualna aktivnost, koja omogućava da naši najskriveniji porivi i instikti pronađu put do realizacije.
   Osim što predstavlja most između ličnog svesnog i nesvesnog, aktivna imaginacija, prema Jungovom mišljenju, predstavlja i način uspostavljanja veze između ličnog i kolektivnog nesvesnog.
   Možda je najvažnije pitanje koje se može postaviti da li je aktivna imaginacija ikad "isključena" iz naših života, ili se ogleda u svemu što činimo. Dok govorimo ili komuniciramo, odnosno vršimo različite vrste razmene sa drugima, dok posmatramo, stvaramo smejemo se, možda najviše dok sanjarimo - aktivna imaginacija uvek je prisutna čineći ljudsko biće jedinstvenim i povezanim.
   Nesvesno progovara iz svega što činimo ili ne činimo, jer čak i nečinjenje je vid činjenja i kao takav nosilac određenog značenja, ali svakako je način čovekovog postojanja, kao svesnog bića izraslog na podlozi nesvesnog.
   Aktivna imaginacija je, kako je to Jung često isticao, u stvari proces osvešćivanja nesvesnog, koji je neophodan na putu individualizacije, pa i samoisceljenja.
       " Jer, kao  što on tvrdi, sve dok ne osvestimo nesvesno, ono će upravljati našim životom, a mi ćemo to zavati sudbinom."